ریزش یک ریز باران ، تند و بی پروا ، سرد و لذت بخش ،

گویی از چیزی میگریزد ،

می هراسد . شاید از ابرهای دلگیر و غمگین ، شاید از سستی بام نیلی رنگ ،

گویی از درد سخن می راند .

به صدای باران گوش کن نغمه هادارد با خود .

فریاد ها می کشد از درد ،از غم .

گاهی لبخند . نغمه ای دارد به آواز بلند پر احساس خوشایند بهار ،

سرودی به بلندای شبدر ها که ای همه زیبایی ، همه شور و شوق و طراوت

همه تقدیم به چشمانت .

بغضی دارد به سنگینی سینه ی سوخته ی کویر .

اشکی به روشنی شبنم صبحگاه .

الهه باران خبری دارد

با بال زدن هایش در آسمانی که نمناک شده از اشک هایش .

خبری شاید مسرت بخش ،

شاید خبر از طوفان دارد آرامش قبل از طوفان را نهیب می زند .

بهتر گوش کن ، خبری از بهار دارد با خود ،

خبر از دیداری نو ، لحظه ی دیدار .

نمی دانم هر چه هست باشد من باران را دوست دارم ...